św. Marcina z Tours, biskupa

Św. Marcin urodził się ok. 316-317 r. w Sabarii, na terenie dzisiejszych Węgier. Jego ojciec był rzymskim trybunem wojskowym. Mając 15 lat wstąpił do armii Konstancjusza II.

Żebrakowi proszącemu o jałmużnę u bram miasta Amiens, oddał połowę swej opończy. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: “To Marcin okrył mnie swoim płaszczem“. Pod wpływem tego wydarzenia przyjął chrzest i opuścił wojsko, uważając że wojowanie kłóci się z zasadami wiary.
Miał wtedy 18 lat. Odwiedził swoich rodziców, których doprowadził do chrześcijaństwa. Następnie udał się do św. Hilarego, biskupa Poitiers, stając się jego uczniem. Został akolitą. Po pewnym czasie osiadł jako pustelnik na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, gromadząc wokół siebie wielu uczniów.
W 361 r. założył pierwszy klasztor w Galii – w Liguge. Lud wybrał go biskupem Tours. Św. Marcin jako pasterz diecezji, prowadził nadal surowe życie mnisze, budząc sprzeciw okolicznych biskupów. Klasztory, które zakładał, łączyły koncepcję życia mniszego z pracą misyjną. Sam odbył wiele wypraw misyjnych.
Zmarł 8 listopada 397 r. w Candes podczas podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours i pochowano 11 listopada. Jako pierwszy wyznawca – nie-męczennik – zaczął odbierać cześć świętego w Kościele Zachodnim. Relikwie spoczywają w bazylice wzniesionej ku czci Świętego. Jest patronem dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków, żołnierzy.

Jaki był święty Marcin?
Wspaniały i gorliwy apostoł Bożej Miłości i orędownik Miłosierdzia, oddawał wszystko, co miał bliźnim, zawsze im przebaczał, zawsze stawał po stronie pokrzywdzonych, był wyrozumiały, otwarty na innych, nie czynił selekcji  między bliźnimi, lecz bez względu na konsekwencje „ wybierał wszystkich”, nikomu nie bronił dostępu do Boga i Bożego Miłosierdzia, wobec tych, którymi się opiekował, był oddanym przewodnikiem, a nie stojącym drogowskazem, żył dla innych, potrafił zrezygnować z własnej korzyści i honoru, by wspomóc potrzebujących. Całe jego życie, czyli trud wyborów, gorycz osamotnienia, świadomość ludzkiej niedoskonałości, daje nam pewność, że jeśli obierzemy sobie Marcina za przewodnika w trudnej, człowieczej wędrówce do Boga, to właśnie od niego, prostego mnicha, zawsze będziemy mogli się spodziewać pomocy, by – jeśli zdarzy się nam zagubić – móc powrócić na właściwą drogę, być może nawet po jego śladach. I nigdy nie stanie się on naszym oskarżycielem, my zaś będziemy w nim mieć oddanego przyjaciela i orędownika.
Źródło: Plisiecki, P.: „Marcin z Tours. Zwyczajny święty” oraz www.sw-marcin.pl 

Msza św. tego dnia w Emmerich am Rhein, godz. 19.00